ماژول IM و SM در PLC S7-400

همان طور در که مطلب آشنایی با بخش های اصلی سخت افزار PLC S7-300 بیان شد، به منظور ارتباط بین رک های اصلی و رک های توسعه از ماژولی به نام IM استفاده می شود.

در S7-400 چهار جفت IM وجود دارد که با استفاده از آنها می توان ارتباطات رک های توسعه را برقرار نمود.

هر جفت IM از دو IM تشکیل شده است که یک IM از نوع Send و یک IM از نوع Receive می باشد.

در S7-400، هر IM از نوع Send دارای دو پورت ارتباطی به نام های C1 و C2 می باشد. نحوه اتصال بدین صورت است که یک IM از نوع Send در رک اصلی قرار می گیرد. بسته به نوع IM Send حداکثر می توان به هر پورت آن چهار IM از نوع Receive را که هر کدام در یک رک توسعه قرار گرفته است متصل نمود.

نکته: ممکن است در رک اصلی چند نوع IM از نوع Send قرار گیرند، در اینصورت هر IM Send فقط می تواند با جفت خود از نوع Receive ارتباط برقرار نماید.

 

خصوصیات استفاده از IM

برخی از خصوصیات مهم استفاده از IM در پیکربندی S7-400 عبارتند از:

-می توان توسط IM، ارتباط حداکثر 21 رک توسعه را رک اصلی را برقرار نمود.

-هر رک دارای یک شماره اختصاصی بین 1 الی 21 می باشد که توسط IM قرار گرفته در رک تنظیم می شود.(شماره اختصاص یافته به رک نباید تکراری باشد.

-در رک اصلی حداکثر از شش عدد IM Send می توان استفاده نمود. البته فقط دو عدد IM از نوعی که تغذیه را منتقل می نمایند، می توان در رک اصلی قرار داد.

-ارتباط بین IM ها سری می باشد.

-تبادل دیتا C Bus فقط تا هفت رک امکان پذیر است. یعنی رک اصلی و رک توسعه از شماره 1 تا 6

-طول کابل IM از حداکثر طور مجاز آن بیشتر نشود. حداکثر طول مجاز کابل IM می تواند 605 متر باشد.

 

سیگنال ماژول (SM)

در S7-400 نیز به منظور تبدیل سیگنال الکتریکی ورودی به دیتا از کارت های ورودی و برای تبدیل دیتا به سیگنال الکتریکی خروجی از کارت های خروجی استفاده می شود. البته باید توجه داشت که تنوع کارت های ورودی و خروجی در S7-400 نسبت به S7-300 کمتر می باشد.

انواع کارت های I/O در S7-400 را می توان به چهار گروه تقسیم بندی نمود:

1-DI :  کارت دیجیتال ورودی

2-DO : کارت دیجیتال خروجی

3-AI : کارت آنالوگ ورودی

4-AO : کارت آنالوگ خروجی

 

که به بررسی هر یک در مطالب بعدی خواهیم پرداخت… .